شنبه, ۹ آذر ۱۳۹۲، ۱۰:۱۰ ق.ظ
نظر شما چیست؟
در این وبلاگ قصد دارم که هر چند وقت یکبار جمله و یا جملاتی را بنویسم و یا از بزرگان نقل قول کنم و در میز مذاکره وبلاگی به بحث و نظر بپردازیم.برای اولین بار این پاراگراف را از سایت رهبری انتخاب کرده ام. این صحبت در تاریخ یکم خردادماه سال 90 در جمع بانوان نخبه مطرح شده است.
لطفا نظرتان را بفرمایید.
"در مورد نگاه اسلام به زن بحثهاى زیادى شده است، ما هم بارها گفتیم. من مکرراً عرض کردم که نمونه براى انسان مؤمن و مرضى الهى، و انسان کافر و مردود درگاه پروردگار در قرآن، زن مطرح شده؛ این چیز جالبى است. قرآن وقتى میخواهد براى انسان خوب و انسان بد نمونه ذکر کند، هر دو را از زنان انتخاب میکند: «ضرب اللَّه مثلا للّذین کفروا امرأة نوح و امرأة لوط».(3) قرآن دو زن را به عنوان «مثل»، یعنى نمونه و نماد زنانِ بد معرفى میکند؛ همسر نوح و همسر لوط. بعد نقطهى مقابل: «و ضرب اللَّه مثلا للّذین امنوا امرأة فرعون».(4) به عنوان نماد زن خوب، زن برتر و زن مؤمن، دو نفر را معرفى میکند: یکى همسر فرعون است، یکى هم حضرت مریم است؛ «و مریم ابنت عمران الّتى احصنت فرجها».(5) جالب این است که هر چهار تاى این زنها خوبى و بدىشان مربوط به محیط خانواده است. در مورد آن دو زن بد - «امرأة نوح و امرأة لوط» - میفرماید: «کانتا تحت عبدین من عبادنا صالحین فخانتاهما»؛(6) این دو زن به همسرانشان - که دو پیغمبر عالىشأن و عالىمقام بودند - خیانت کردند. مسئله، مسئلهى خانواده است. موضوع آن دو زن دیگر هم مربوط به خانواده است؛ اوّلى که زن فرعون است، ارزش و اهمیت او این است که یک پیغمبر اولوالعزم را، یک موساى کلیماللَّه را در آغوش خود پرورش میدهد و به او ایمان مىآورد و به او کمک میکند؛ لذا فرعون از او انتقام میگیرد. مسئله، مسئلهى درون خانواده است با این تأثیر و شعاع عظیم کارى که او کرده است، که یک موسائى را تربیت کرده. در مورد حضرت مریم هم همین جور است: «الّتى احصنت فرجها»؛ ناموس خود را حفظ کرد، عفت خود را حفظ کرد. این نشاندهندهى این است که در محیط زندگى حضرت مریم (سلام اللَّه علیها) عواملى وجود داشته که میتوانسته است تهدیدکنندهى عفت و ناموس یک زن عفیف باشد و او توانسته مبارزه کند. بنابراین همهاش ناظر به همین جنبههاى مهمى است که عرض شد؛ جنبهى خانواده و مسئلهى شأن زن در جامعه. بنابراین مسئله، مسئلهى مهمى است."
۹۲/۰۹/۰۹